tag:blogger.com,1999:blog-38975078545686899812024-02-19T10:27:54.427+01:00Evergreen SpiritOyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.comBlogger84125tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-19141301643053154342019-01-16T23:29:00.000+01:002019-01-19T13:21:36.409+01:00Acércate sin miedo<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNSQLuh_hkOISp9f6mZnJvZMqs0m5R7C6wMNYv1jUiAfsGjJM-Uh7kBINASYNrNGASfPXAJXXodyDkLxMvJ8fcHfusjI-Su73SBm81ZVpdFEv32DcrDBpdWU4XndWWZbrIrXKzSqHSEEwL/s1600/acercate-sin-miedo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="331" data-original-width="600" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNSQLuh_hkOISp9f6mZnJvZMqs0m5R7C6wMNYv1jUiAfsGjJM-Uh7kBINASYNrNGASfPXAJXXodyDkLxMvJ8fcHfusjI-Su73SBm81ZVpdFEv32DcrDBpdWU4XndWWZbrIrXKzSqHSEEwL/s640/acercate-sin-miedo.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="https://foter.com/re2/5ee2e6">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
No
sé si es demasiado pedir pero este año deseo que no se me
encasille. Que se me <span style="background: transparent;">d</span><span style="background: transparent;">é</span><span style="background: transparent;">
</span>la oportunidad de expresarme tal y como soy, dejar que mis
palabras difuminen las tuyas que están repletas de odio e
incomprensión. A mi familia la dejas a un lado, estás hablando
conmigo, por lo que no hay por qué hacer referencia a ella. Y por
último añado que quiero que mi color de piel no me haga invisible
frente a lo que crees que sabes de mí.
</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-64687861517438672162019-01-11T18:46:00.000+01:002019-01-11T18:46:42.372+01:00Recordando el 2018 literariamente<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXlFzHwxsJ4qWSQS2g4eiu5USZAza1Ez5kjcwgk9L2JVcGftNWxydUEJKWZPlrMRy8F91NyJN0SvaingS_tZWq6rzskiCwW7GiZOENIvOYd6HsVigInH1OeztwqLwuytMMUJqhIZz5VMSN/s1600/mejores-lecturas-del-2018.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="945" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXlFzHwxsJ4qWSQS2g4eiu5USZAza1Ez5kjcwgk9L2JVcGftNWxydUEJKWZPlrMRy8F91NyJN0SvaingS_tZWq6rzskiCwW7GiZOENIvOYd6HsVigInH1OeztwqLwuytMMUJqhIZz5VMSN/s640/mejores-lecturas-del-2018.png" width="640" /></a></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
De
un total de 30 libros que he leído este pasado 2018 he podido
recorrer más de 20 países a través de sus escritores más celebres
de lugares como Zimbabwe, Japón o Brasil. He disfrutado de bastantes
narraciones con personajes femeninos como protagonistas hasta llegar
casi al cincuenta por ciento de representación y, por supuesto, he
aumentado el número de mujeres escritoras leídas.
Esperemos que este 2019 nos traiga buenas novedades editoriales
alrededor de todo el mundo (no solo en el mundo anglosajón). De
momento os dejo con los cinco mejores libros que pasaron por mis manos este pasado
año. </div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>A Doll's House de Henrik Ibsen (Noruega)
</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<i>La casa de muñecas</i> fue el primer libro que leí el año pasado y para mí fue todo un
descubrimiento. Podría ser escrita perfectamente en el siglo XXI ya
que la temática de la obra es muy actual. La protagonista,
Nora, intenta escapar de su mundo anodino en el que se encuentra
atrapada. Ella encarna el poder en femenino, el convencimiento de que
un mundo mejor es posible para las mujeres con o sin el apoyo del
hombre.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>La
confesión de la leona de Mia Couto (Mozambique)</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
En
mi primera incursión a la narrativa de Mia Couto me quedé
gratamente sorprendida. Su estilo es muy ágil y se refuerza en los
dichos africanos para contextualizar su narración. En esta novela
explica el extraño fenómeno que sufre un poblado de Mozambique en
el que únicamente las mujeres son atacados por una leona. Tratando de resolver este misterio nos habla
del papel de la mujer en este contexto y de su lucha por tener
una mejor representación en la sociedad.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Si
los gatos desaparecieran del mundo de Genki Kawamura (Japón)</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Fue
mi regalo de cumpleaños y la persona que me lo dio no pudo acertar
más. Se trata de una novela corta, pero intensa, en la cual su
protagonista en plena crisis existencial conoce una especie de genio
que le propone desprenderse cada día de algo para que siga viviendo.
¿Parece fácil verdad? A medida que hace sus elecciones reflexiona sobre su vida y todo lo que le rodea.<br />
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b><br /></b>
</div>
<b>
</b>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>Cada
día es del ladrón de Teju Cole (USA / Nigeria)</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Novela
que tenía en mente desde el primer día que lo compré. Su
protagonista nos habla de Nigeria, tras muchos años sin pisarla, de
sus habitantes envueltos en un continuo círculo de tramas de lo más
estrafalarias de las que que tienen que salir adelante y sobrevivir a
la corrupción. Sin duda esta narración no dejará indiferente a
nadie.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<b>
</b>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<b>De
qué hablo cuando hablo de correr de Haruki Murakami (Japón)</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Hasta
el momento no había leído nada de Murakami, pero el hecho de que
hablara de correr me llamó mucho la
atención. Esta biografía habla de sus dos grandes pasiones: correr
y la escritura. Explica cómo se entrena en ambos ámbitos y cómo ha
progresado en todo este tiempo. Creo que es una manera original de
acercarse a un creador de bestsellers, desde su lado más íntimo y
personal en el cual describe tanto sus aciertos como sus errores y de
los cuales cualquier escritor puede aprender.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-27404446910765539262019-01-06T22:14:00.001+01:002019-01-06T22:14:38.014+01:00¡Ya han llegado!<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_F55UzbrhBztJFAyZEQvZoKC5Irg8Aj-kOo4nTsHr2_QQ9SfAnvGfWcSWYz1QIJthvSNgvJOCEf9hzIp86FbqqPpG-ySgN7ah93uiFaKdGAJAa1CMFDGHAkEgwpYalmMfzybYTT83encs/s1600/ya-han-llegado.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Dibujo de tres personajes femeninas que representan a las carteras reales de los reyes magos." border="0" data-original-height="451" data-original-width="824" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_F55UzbrhBztJFAyZEQvZoKC5Irg8Aj-kOo4nTsHr2_QQ9SfAnvGfWcSWYz1QIJthvSNgvJOCEf9hzIp86FbqqPpG-ySgN7ah93uiFaKdGAJAa1CMFDGHAkEgwpYalmMfzybYTT83encs/s400/ya-han-llegado.jpg" title="" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
El
cielo todavía no había oscurecido y ya estaban aquí. Tres hermosas
carteras habían llegado del lejano oriente para traer ilusión a los
más pequeños. Se adelantaban a aquellos lentos, los reyes magos,
que vendrían un día más tarde. Ellas se acercaron a las pequeñas
y estrechas calles del barrio de Gracia para recoger los deseos de
las niñas y niños en forma de carta. Para ello se ayudaban de
valientes ayudantes que las recogían y las llevaban en sus carros
orgullosos de tan importante tarea. Altos y luminosos caballos
escoltaban a los tres vehículos reales: tres antiguos coches rojos
solicitados conducidos para la ocasión. Brillaban como el primer día
y eran descapotables por lo que se subían a lo alto de ellos y
saludaban con una amplia y calurosa sonrisa a todos los que habían
esperado este momento durante un año entero.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Desde
allí arriba veían olas de personas que con sus manos saludaban a
izquierda y derecha con tal que las carteras les vieran. Podían
divisar niñxs de todas las edades, desde recién nacidos hasta
expertos en esto de las cabalgatas, entre ellos se ayudaban para
conseguir los mejores sitios. Las carteras tenían ojos en todas
partes y saludaban a todos y cada uno de los asistentes. Sabían que
todxs se habían portado bien este año por lo que se merecían un
buen saludo y una amplia sonrisa, que al día siguiente sería
copiada por los reyes también. Sus pajes estaban allí, ayudando en
lo que las carteras necesitasen. Escuchar los deseos de los pequeñxs,
recoger sus cartas y saludarles efusivamente fueron algunas de las
tareas que con mucho gusto realizaron.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Sin
duda fue una noche que todos recordarían. Los asistentes por ver un
año más a las carteras más eficientes del mundo que y el cortejo
<span style="background: transparent;">real, por llenarles el corazón
con sonrisas, deseos y amor. </span>
</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-37257255893609694202019-01-01T14:07:00.001+01:002019-01-01T14:09:37.865+01:00Empezando con buen pie el año<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86IqJvHBOqiT3K69wiD8_s8eHoYvQxm54KpYzaY1cLrfHIgPz-c-jzJAF1HVtXLB_4ycccb3XCyuQ6iE4wmcGEit7DvPuPohBr8MyHjTE6150IlDiURq1qZppF1IfGBDAFicdGq_GRy6L/s1600/medalla-oro-adella-brac.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="685" height="323" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86IqJvHBOqiT3K69wiD8_s8eHoYvQxm54KpYzaY1cLrfHIgPz-c-jzJAF1HVtXLB_4ycccb3XCyuQ6iE4wmcGEit7DvPuPohBr8MyHjTE6150IlDiURq1qZppF1IfGBDAFicdGq_GRy6L/s400/medalla-oro-adella-brac.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
¡Hola chic@s! He empezado este año con una muy buena noticia y es que he recibido de Adella Brac la medalla de oro por su <a href="http://adellabrac.es/reto-5-lineas/" target="_blank">reto 5 líneas</a>. ¿Que no sabes lo que es? Se trata de un reto mensual en el cual Adella sugiere tres palabras que deben aparecer forzosamente en el relato participante. La extensión de la historia son 5 líneas máximo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Premia nuestra constancia con pequeños reconocimientos. La medalla que he recibido es por mi participación a lo largo de este pasado 2018. Solo falté a mi cita el mes de octubre ya que estuve reestructurando mis actividades tras mi vuelta de las vacaciones. El premio está colgado ya en el blog, a la derecha, donde he ido colgando anteriormente mis medallas de bronce y plata.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Justo acaba de publicar en su web el reto de este mes <a href="http://adellabrac.es/reto-5-lineas-enero-2019/" target="_blank">enero</a>, ¿te apuntas? 😋</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-12058991964064733962018-12-31T21:32:00.000+01:002018-12-31T21:32:04.774+01:00Raíces<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcgCHwey3waHFwCd3CsHrgaewtNks8rj-uEYL-hxvYZm8BI7vLU7RcKonZZGgNInmsCRRv92goTO43AyGIMAjTK1v0j5JrkP6CmqcMlojv0BaE-M0_tg11uqiIFXcH3yyQgl0cg_wlQ4WU/s1600/Ra%25C3%25ADces.jpg" imageanchor="1"><img alt="Esbozo de personas en blanco y negro en un espacio indeterminado." border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcgCHwey3waHFwCd3CsHrgaewtNks8rj-uEYL-hxvYZm8BI7vLU7RcKonZZGgNInmsCRRv92goTO43AyGIMAjTK1v0j5JrkP6CmqcMlojv0BaE-M0_tg11uqiIFXcH3yyQgl0cg_wlQ4WU/s320/Ra%25C3%25ADces.jpg" title="" width="240" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Mi
pelo enmarañado es una cadena<b> </b>que sostienen quien soy. Aunque
tengo muchas dudas, no pregunto, solo asiento. En una casa que nunca
he sentido como mía finjo ser feliz. Me dicen fea, rara, extraña y
yo siempre con la sonrisa puesta porque las chicas como yo solo
podemos asentir. Aquella que por primera<b> </b>vez osa romper esta
regla se encuentra sola, sin apoyos que puedan comprender que la
corona que lleva encima sigue ahí a la espera de ser descubierta.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-15519737910671010212018-11-30T20:05:00.000+01:002018-11-30T20:06:07.398+01:00Teléfono roto<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM7hquCl6JRbpmX29FlufUghVnOLfD0udVsudHGRHjanPriVC9Xcwn5wEjWV1FRPl9sWS5Bu4hO9b9teBv5P2BIcE3QtMyrWaCcyLPnDd-Z5eAta2JPgUAclTxhPszVFcQtKW70JztCzaE/s1600/Tel%25C3%25A9fono+roto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM7hquCl6JRbpmX29FlufUghVnOLfD0udVsudHGRHjanPriVC9Xcwn5wEjWV1FRPl9sWS5Bu4hO9b9teBv5P2BIcE3QtMyrWaCcyLPnDd-Z5eAta2JPgUAclTxhPszVFcQtKW70JztCzaE/s400/Tel%25C3%25A9fono+roto.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Llamo
siguiendo las instrucciones de mi maestro, nadie contesta, parece que
no hay nadie al otro lado. Lo vuelvo a intentar y aparece una voz
cálida, dispuesta a resolver mis dudas. Me emociono y mis palabras
suenan precipitadas. Es necesario que entienda mi mensaje: <<¿De
dónde vengo? ¿Quién soy?>>. De pronto oigo respirar a mi
interlocutora, parece que ese trozo de hilo que nos une va más allá
de lo telefónico.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-75531631609613503792018-11-25T21:56:00.000+01:002018-11-25T21:56:01.996+01:00Ella<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJe_a4xObr4tHJe32kiajUSblWE1vCuu9qC29lo0jV5gNaJApuY4SEOP9E5CPb3rR1tfta6QeHbM3k1gDmgYTaEyrc1suX6yLQDwrhyQjV0plYY6L_6fnkgSK6olRVT3KT2n7kcaTOSZFO/s1600/Ella.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Personas en un bar mirando las vistas de de la ciudad" border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJe_a4xObr4tHJe32kiajUSblWE1vCuu9qC29lo0jV5gNaJApuY4SEOP9E5CPb3rR1tfta6QeHbM3k1gDmgYTaEyrc1suX6yLQDwrhyQjV0plYY6L_6fnkgSK6olRVT3KT2n7kcaTOSZFO/s400/Ella.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="https://foter.com/re2/8181d8">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
La veo semana sí y semana también. Todavía recuerdo que nos conocimos siendo muy pequeñas, ella todavía no tenía uso de razón. Yo tenía nueve o diez años y ella dos, claro, es normal que no se acuerde de mí. Al verla después de tanto tiempo instantáneamente la reconocí, esos ojos cerúleos no se olvidan fácilmente.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Recuerdo a aquella pequeña bajita siempre con su madre, una persona que siempre priorizó el bienestar de su hija costase lo que costase. Del padre nunca supe nada, es muy probable que se desentendiera de ellas. Contaban sin amigos y familiares que pudieran apoyarles aquí en España. ¡Qué se le va a hacer! Una migrante sin apoyos es todavía más migrante en una época distinta a la de hora donde no había un extensivo colectivo. En esos tiempos todos nos conocíamos por el hecho de ser diferentes a la norma. Eran momentos difíciles para todos nosotros, habían barreras invisibles a los ojos de los demás que nos impedían crecer, evolucionar. Nuestro deseo era fuerte e intenso, pero éramos una extraña minoría.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En el caso de ellas, esto se cumplió a raja tabla. Solas, su madre aceptaba cualquier tipo de trabajo fuera de la índole que fuera. No le importaba con tal de que su hija tuviera qué comer y dónde dormir. Ver a la niña hoy convertida en mujer me recuerda siempre esto, como las ganas de progreso superaron cualquier tipo de obstáculo. Saber que finalmente aquellos esfuerzos titánicos tuvieron su recompensa: una hija sana, educada y humilde. Creo que nunca podré expresarle mi alegría por que esté bien, por que haya salido adelante. Ella era una enana cuando su madre peor lo estaba pasando y, en parte, me alegro porque es posible que nunca sea consciente de lo que su madre tuvo que hacer para sacarla adelante. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A veces me entran ganas de saludarla efusivamente por su nombre y decirle que me alegro de que todo le vaya bien, pero para mí sería imposible dirigirle la palabra sin hacer mención a su pasado. Además para ella sería simplemente una extraña, ni siquiero recuerdo el nombre de su madre. Se trata de un sentimiento que cada semana me invade, pero lo freno para que no salga a la luz. La primera generación de niños nacidos de padres inmigrantes (por no llamarles valientes). Probablemente desconocemos muchas cosas de nuestros padres y pensamos que sus vidas hasta llegar a hoy han sido difíciles, pero ¿realmente sabemos hasta qué punto?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-25307876997487359332018-09-24T22:42:00.000+02:002018-09-24T22:45:42.424+02:00Sin sentido<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieHp4G1n0bcThBfX1hrHxiRTmE5ppbgQhHyTDVcgESittSdEC-OPxXPr9p2Px_aDBa58PefnM3TRpL9Sy1ZO9mYvXE4ewaOT9FSPMxLb3hTAn83bqiLu8wxwvQ9HUjqRz4XrNr5YuMWqfL/s1600/sin-sentido.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Grafitti de una mujer negra con su pelo envuelto en una tela africana." border="0" data-original-height="1444" data-original-width="812" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieHp4G1n0bcThBfX1hrHxiRTmE5ppbgQhHyTDVcgESittSdEC-OPxXPr9p2Px_aDBa58PefnM3TRpL9Sy1ZO9mYvXE4ewaOT9FSPMxLb3hTAn83bqiLu8wxwvQ9HUjqRz4XrNr5YuMWqfL/s320/sin-sentido.jpg" title="" width="178" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Mientras
se vestía se detuvo un momento ante el espejo. Inspeccionó primero
su cara, aquella que tantos complejos le había causado de jovencita,
y continuó con su frondosa y extensa cabellera. Esta, de color
azabache, era fiel reflejo de su carácter tenaz, intenso e indomable
y se escondía agazapada tras una suave tela colorida de algodón. Lo
que nadie sabía es lo que ha estado escondiendo tras ese fino velo
hecho arcoíris: miedos, timideces y vergüenzas transformadas
hoy en libertad y belleza.<br />
<br />
<br />
Fotografia de @vander </div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-26455018907497260622018-08-22T23:10:00.000+02:002018-08-22T23:11:54.910+02:00Inspiración<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYEedi_ewxPUMKICSZGIXV8B9ESCTZ-uqED7CHscIqQmH0PTE17yHPV2mWGcO1iL_hSOfv3bAL-PXkFJ7JGJ5ejGfs2ocTQiJQHq1nZjCSSNx4uGh-LiWJbcO9kA-QYpHNcTKd-eeENOP/s1600/inspiraci%25C3%25B3n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMYEedi_ewxPUMKICSZGIXV8B9ESCTZ-uqED7CHscIqQmH0PTE17yHPV2mWGcO1iL_hSOfv3bAL-PXkFJ7JGJ5ejGfs2ocTQiJQHq1nZjCSSNx4uGh-LiWJbcO9kA-QYpHNcTKd-eeENOP/s400/inspiraci%25C3%25B3n.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Las
páginas de este libro se escribieron antes de tiempo.
Nadie sabe cómo ha sido, pero ya está aquí. Sus páginas en blanco
ya son historia. Se tiñeron de un color negruzco, sin perder nunca
aquel fondo amarillento que las caracterizaba. La idea nació
de un momento de inspiración, de la pasión por las letras y un
sin fin de ganas por plasmarla. De ahí surgió el amor por las cosas
bien hechas y bien estructuradas que la literatura genera por ahí
sin descubrir.
</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-63989926011832345972018-07-29T22:40:00.000+02:002019-01-16T23:30:05.225+01:00Louie<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEr5XzSe_5DL47Mer9eICKcqnzmIPkF962dqlSwsKTXIZf7dieA48rwIrV2o0KXTSMDPlJF3mB9iFAXvSCxZRM9-imB8l6eoExKLbVkHPldxSYmmpzDsvfaYZs9hG1QcCZrC84vTnwrgvz/s1600/louie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Imagen que da título al microrrelato Louie perteneciente al Reto 5 líneas de Adella Brac (junio 2018)." border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEr5XzSe_5DL47Mer9eICKcqnzmIPkF962dqlSwsKTXIZf7dieA48rwIrV2o0KXTSMDPlJF3mB9iFAXvSCxZRM9-imB8l6eoExKLbVkHPldxSYmmpzDsvfaYZs9hG1QcCZrC84vTnwrgvz/s640/louie.jpg" title="" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="https://foter.com/">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Sentado
frente al balcón está intentado hacer borrón y cuenta
nueva. Hace balance de lo bueno y lo malo, de aquellas experiencias
aprendidas a base de lecciones que fueron algún día heridas. Su
brújula interior le marca el sentido de sus actos hacia un norte que
parece ser su menor preocupación. Perdido entre tanta
información busca en su mapa aquella estrella que le haga vivir una
experiencia inolvidable.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-30093580021727891122018-07-16T19:39:00.002+02:002019-01-14T21:32:47.140+01:00Noche estrellada, buena suerte<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp5KiQl3EZL4tsiru9u_-_LWU6FHBsNBhjD42DLl-yd2HyaZp51SHut2xDEfhKGLGfzv0quHCD2zNWcQ-ddE_pcuE-MfLZrBYd6kYQqx33QS8UeAKST4K5no0pgo86StdLkrKLSuyjnzqc/s1600/noche-estrellada-buena-suerte.jpg" imageanchor="1"><img alt="Vista del mercado en la población de Bangued (Filipinas) con variedad de frutas y verduras." border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp5KiQl3EZL4tsiru9u_-_LWU6FHBsNBhjD42DLl-yd2HyaZp51SHut2xDEfhKGLGfzv0quHCD2zNWcQ-ddE_pcuE-MfLZrBYd6kYQqx33QS8UeAKST4K5no0pgo86StdLkrKLSuyjnzqc/s640/noche-estrellada-buena-suerte.jpg" title="" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
El
cielo se había nublado anunciando una borrasca intensa de color
atardecer difícil de olvidar. Llovió y llovió sin que pudiéramos
hacer nada por poner nuestro rebaño a salvo. Así, a la intemperie,
durmieron aquella noche bajo una tormenta que dejó paso a un
escenario estrellado sin igual. Hay un dicho en nuestro pueblo que
dice que tras una noche como esa siempre llegarán buenas noticias.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Tras
el cacareo del gallo todos nosotros nos ponemos en marcha, nos
desperezamos y tomamos un buen desayuno a base de arroz y pescado
frito. En estos lugares desayunar es una oportunidad que no se deja
escapar. Una vez lista, me puse mi mejor vestido y ataviada con un
sombrero y un paraguas para protegerme del sol, salí de casa en
dirección al mercado. Allí tendría que coger sitio y esperar a que
mi padre trajera la cosecha de estos últimos días. La colocaría de
forma atractiva para que los clientes al pasar delante de ella le
parecieran irresistibles y me compraran lo suficiente para traer un
buen dinero a casa. Esos días me sentía útil y toda la familia me
felicitaba (como si el mérito fuera mío y no de las frutas y
verduras).</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Todo
parecía presagiar un nuevo día de éxito en el mercado, estaba
repleto de gente, desesperada por comprar algo ya que el día
anterior, con la lluvia, no pudieron hacer acopio de alimentos. De
golpe, se empezaron a oir murmuros al final de la calle y no parecía
desaparecer, es más, poco a poco los oía cada vez más cerca. El
ruido iba acompañado de gente que rodeaba a un individuo que
sobresalía por encima de la multitud. Era alto y blanco como el
marfil y lucía una gorra que decía <i>USA</i>. Raramente se veía
un americano por estos lugares, desaparecieron tras la independencia
y todos volvieron a su país. Era como alguna vez me contaron los que
eran como él: piel clara y fina, ojos despiertos y altos, muy muy
altos. Llevaba un mapa en la mano ya que aquí los móviles no sirven
de mucho. Gritaba entre la multitud señalando un punto en el mapa,
pero nadie le hacía caso, nadie hablaba su idioma.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
La
masa de gente lo llevaba casi en volandas y al pasar frente a mí se
detuvo. Abrieron ese círculo que habían creado y todos me señalaban
entre murmuros. Con ese gesto el extranjero entendió que debía
preguntarme a mí. Estaba sentada en el suelo por lo que hice el
gesto de incorporarme, pero no hizo falta ya que él se agachó
mostrándome el mapa. En él había una zona rodeada por un círculo
hecho con rotulador. Señalaba un santuario que fue destruido por los
americanos al llegar aquí. Desconocía por qué aquel chico de
mirada ingenua quería llegar hasta ese lugar, pero todos los
habitantes del lugar sabíamos que ya no existía, que se había
plantado en su lugar medio centenar de árboles de tamarindo en
recuerdo a las vidas que se perdieron.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
En
mi escaso inglés le conté que el templo ya no estaba y que solo
habían árboles allí. Ya nada era digno de visitar. Él entre
súplicas me dijo que necesitaba visitar ese templo porque allí
estaba su padre y me mostró una cadena con un par de chapas
militares. Parecía ser que su padre había muerto en aquel conflicto
que todavía los habitantes del pueblo nunca logramos comprender.
Allí donde había paz irrumpieron unos soldados sedientos de odio,
pero únicamente encontraron resistencia y fe. Ahora, después de
tantos años, la herencia de aquella pesadilla venía a visitarnos en
busca de respuestas. Lo que nunca supo es que el templo fue
sustituido por una naturaleza que nunca olvida de dónde somos y para
qué hemos venido.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-44815089008327888542018-06-24T22:54:00.001+02:002019-01-06T22:15:19.801+01:00Nacer para contarlo<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAlppXNuCwZiJIxAJxaAFu2RKcZrW5dYo4G6t0ivW2J4Xml29hLP7ENk-pn6QzrisjdOFg86a-WvLuv6njGLwoXre7RaV2411yixuXgui5-6IGsUY9IbVCueSte38NPKn2lIBz7yMAa3Z5/s1600/nacer-para-contarlo.jpg" imageanchor="1"><img alt="Una persona en medio de la oscuridad mira el firmamento que está iluminado por colores diversos y estrellas." border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAlppXNuCwZiJIxAJxaAFu2RKcZrW5dYo4G6t0ivW2J4Xml29hLP7ENk-pn6QzrisjdOFg86a-WvLuv6njGLwoXre7RaV2411yixuXgui5-6IGsUY9IbVCueSte38NPKn2lIBz7yMAa3Z5/s400/nacer-para-contarlo.jpg" title="" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
El
camino más largo empezó aquí. Hace nueve años las personas de
esta ciudad tuvieron que adaptarse a la tecnología de los más
dominantes o morir junto con sus tradiciones ancestrales. Una vez
realizada la transición uno se convierte en otra persona: vive el
presente y olvida el pasado. En un lugar recóndito, nace una niña
capaz de hacer temblar los cimientos de la civilización. Ella es el
defecto en un sistema perfecto esperando descubrir por qué ha venido
a este mundo.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-54365305610387687622018-05-27T22:43:00.001+02:002019-01-01T14:12:00.904+01:00En busca de pistas<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxY8NmEYsKAxlq6uz5-8yQJMNskoPGaV4Z3B_4z6g-47UHsFW-Rbtx9OolsjEgSsCjMCFiK6lpP8ekSdHPdxL13SjOuNDdCbe1LE4Pb5tKYXHeKt5nxMx7RVFVZAkbOuthBmtqDieuuKma/s1600/en-busca-de-pistas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Entrada de un edificio de tipo modernista donde se puede apreciar las escaleras que llevan a la puerta principal que está abierta. " border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxY8NmEYsKAxlq6uz5-8yQJMNskoPGaV4Z3B_4z6g-47UHsFW-Rbtx9OolsjEgSsCjMCFiK6lpP8ekSdHPdxL13SjOuNDdCbe1LE4Pb5tKYXHeKt5nxMx7RVFVZAkbOuthBmtqDieuuKma/s400/en-busca-de-pistas.jpg" title="" width="225" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Abrí
la puerta tal y como me dijo que hiciera. Tras ella se
encontraba un universo alternativo. Sus calles estaban
totalmente invertidas. En el suelo estaba el cielo y en su lugar
habitual estaban los edificios. Mis ruidosos andares se
contrarrestaban con las de aquellos diminutos seres que, sin querer,
se habían convertido en mis compañeros de aventura. Ellos me
ayudarían a encontrar a mi padre en un ejercicio de poder
revertir su muerte también.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-4252739756902077712018-05-14T22:43:00.000+02:002019-01-01T14:10:23.688+01:00El dulce está en el interior<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW9OLSr4XDEc4KsVlbV1PyIWH5WMHhnlcSh12fn4kfRz3mUr-AdgpScSYA5EHQZ2-_-OJAy_8SUE93FxfftOr3AM07CKT3teo4oS1heJxrVFb1qKgGEIyVEpGlZiaf7hFx07eKhb0BO7pI/s1600/el-dulce-esta-en-el-interior.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Imagen de una naranja partida por la mitad tras un fondo blanco (plano picado)" border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW9OLSr4XDEc4KsVlbV1PyIWH5WMHhnlcSh12fn4kfRz3mUr-AdgpScSYA5EHQZ2-_-OJAy_8SUE93FxfftOr3AM07CKT3teo4oS1heJxrVFb1qKgGEIyVEpGlZiaf7hFx07eKhb0BO7pI/s400/el-dulce-esta-en-el-interior.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="https://foter.com/re/10bc5f">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">Érase
una vez una </span>naranja<span style="font-weight: normal;">
que siempre imaginó ser rey s</span>ol<span style="font-weight: normal;">.
Llegó a cortarse al </span>alba<span style="font-weight: normal;">
con un </span>cuchillo<span style="font-weight: normal;"> para
eliminar esa piel indeseable y parecerse más al astro, pero no
funcionó. Por aquel entonces la </span>canción<span style="font-weight: normal;">
del verano</span><span style="font-weight: normal;"> </span><span style="font-weight: normal;">ya
no se la dedicaban a </span><span style="font-weight: normal;">él</span><span style="font-weight: normal;">,
sino a la </span>luna
<span style="font-weight: normal;">y es cuando decidió ser
reina. </span><span style="font-weight: normal;">E</span><span style="font-weight: normal;">ra
mucho más fácil deshacerse de </span><span style="font-weight: normal;">unos
cuantos</span><span style="font-weight: normal;"> gajos.</span></div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-25332707795597915672018-04-11T22:43:00.000+02:002018-11-30T20:03:52.196+01:00Luchando en vida<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGAVvvsxsyVazwmA_WW9Lh1PZtX6mbFR5lAJIeVg8k6rw85rlHG7JCSIj5mtL83Wihj90Xp-Zi_VaFOdoAQNPh7n7RYxzydBFo1prO_ion6VPXE1oBy2bzZfQZ_D0Cpo65gsVAXnIFrfE/s1600/luchando-en-vida.jpg" imageanchor="1"><img alt="Balcón donde se ven macetas con flores rojas y blancas en una fachada blanca." border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1452" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKGAVvvsxsyVazwmA_WW9Lh1PZtX6mbFR5lAJIeVg8k6rw85rlHG7JCSIj5mtL83Wihj90Xp-Zi_VaFOdoAQNPh7n7RYxzydBFo1prO_ion6VPXE1oBy2bzZfQZ_D0Cpo65gsVAXnIFrfE/s320/luchando-en-vida.jpg" title="" width="290" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Todo
empezó cuando oí aquel grito. Me despertó de aquel dulce sueño
que estaba viviendo. No me lo podía creer, por primera vez en mucho
tiempo, aunque fuera inconscientemente, rememoraba mi libertad:
corría, montaba en bici y cantaba. ¡Qué bellos recuerdos de una
infancia fugaz! Destruida por aquellos que quieren hacernos
enmudecer. Aquel grito me devolvía a la realidad, una que tantas
veces he querido poner fin, pero por aquellos que protestan, sigo
aquí.
</div>
<br />Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-82125494793734760412018-04-09T22:45:00.002+02:002018-11-30T20:03:17.472+01:00Descubriendo el nuevo mundo<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-6SNU-SJpuD_qQZFbs9FMBjstAEjHxpSjx10Y-7hziIr5_4rze_T5AnWAwmUZoGrVXPrE0Lo92BPUzam-VqgofaZZxzvaCoiy5s2buYsPm0l3Sls5sd-mJ6ASra3acHIoInUxbc71zSo/s1600/descubriendo-el-nuevo-mundo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Vista en picado de un velero en medio del mar." border="0" data-original-height="536" data-original-width="800" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-6SNU-SJpuD_qQZFbs9FMBjstAEjHxpSjx10Y-7hziIr5_4rze_T5AnWAwmUZoGrVXPrE0Lo92BPUzam-VqgofaZZxzvaCoiy5s2buYsPm0l3Sls5sd-mJ6ASra3acHIoInUxbc71zSo/s640/descubriendo-el-nuevo-mundo.jpg" title="" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="code">
Photo on <a href="https://foter.com/re/3bd01e">Foter.com</a> </div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Aquí
seguro que encontrarían nuevas tierras que colonizar. Con los
pasos mojados se adentrarían en el interior de la selva espesa y
oscura. Desoyeron las voces que a lo lejos les llamaron para
volver al bote. Su afán por querer más les convirtió en seres
despiadados. Varios kilómetros más adentro les esperaban unos seres
bajitos y oscuros a los que más adelante les llamarían <i>negritos</i><span style="font-style: normal;">.
</span><span style="font-style: normal;">Un enfrentamiento fatídico
se precipitó con la llegada de estos visitantes que no </span><span style="font-style: normal;">comprendía</span><span style="font-style: normal;">
sobre bandos, sino únicamente sobre supervivencia en un terreno
inhóspito. </span>
</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-86704336932445290292018-03-18T21:45:00.000+01:002019-01-01T14:11:22.899+01:00Me llaman Tormenta<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieWQaUmx3nRZ4mkNPHWJG1NJI27Rh9rcM8Y_WiU2TTR00Q94jWsCDwr3tRtrFTAGyKu4CWdfIS6GgMWT8h_EFxZpgR3i9ZsTTFmFM3Ks9C5ETqLeuRpZULaQnpjjHzwaEyJtnfXX-AbDbc/s1600/me-llaman-tormenta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Tormenta eléctrica en un bosque bajo un cielo morado" border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieWQaUmx3nRZ4mkNPHWJG1NJI27Rh9rcM8Y_WiU2TTR00Q94jWsCDwr3tRtrFTAGyKu4CWdfIS6GgMWT8h_EFxZpgR3i9ZsTTFmFM3Ks9C5ETqLeuRpZULaQnpjjHzwaEyJtnfXX-AbDbc/s400/me-llaman-tormenta.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="https://foter.com/re/8e9bc6">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: medium;">Se
escucha el eco de un grito. Una a una, las casas a lo largo de la
calle se van apagando, se quedan a oscuras. Mi casa es la siguiente.
Los <span style="background: transparent;">aullidos</span> de los
perros me alertan. Lentamente, unos pasos se aproximan hacia mí. No
veo nada, solo oigo ese ritmo que recorta distancia. Ha llegado la
hora. Mi <i>alter ego</i><span style="font-style: normal;"> viene en
mi busca. Intento dirigirme a la última puerta que me separa del
exterior. No lo consigo, su </span><span style="font-style: normal;"><span style="background: transparent;">mano
</span></span><span style="font-style: normal;"><span style="background: transparent;">abierta</span></span><span style="font-style: normal;">
</span><span style="font-style: normal;">me atrapa. </span><span style="font-style: normal;">La
posa</span><span style="font-style: normal;"> sobre mi hombro y me
clava </span><span style="font-style: normal;">su puñal</span><span style="font-style: normal;">
en la sien. Un dolor intenso recorre mi cuerpo (piernas, barriga,
pecho, brazos...). Ese ser que niego con todas mis fuerzas, pero que
indudablemente conforma mi otra mitad, ya está aquí. La
transformación está completada: mirada ausente, corazón roto,
cuerpo frágil.</span></span></div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-66357106443735632552018-03-10T11:00:00.000+01:002018-08-22T23:12:38.262+02:00Punto y aparte<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUpw6JgC1nkBfziI1P7J3RvXGqy22tTE5c9TdMmUrvjNMoIL68r3jryiX3BoI543nUWDRpyi2L5YQilt6b_rLxqrXEoDdyq03xdPRzZ7oVZssC3oTZwv72sv_-Jn0CzxSUemWTUGK1A1f/s1600/punto-y-aparte.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Imagen de We can do it! con una mujer alzando su puño para reivindicar que las mujeres somos capaces de todo." border="0" data-original-height="1024" data-original-width="795" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUpw6JgC1nkBfziI1P7J3RvXGqy22tTE5c9TdMmUrvjNMoIL68r3jryiX3BoI543nUWDRpyi2L5YQilt6b_rLxqrXEoDdyq03xdPRzZ7oVZssC3oTZwv72sv_-Jn0CzxSUemWTUGK1A1f/s400/punto-y-aparte.jpg" title="" width="310" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo by <a href="http://foter.com/author/e92a25">The U.S. National Archives</a> on <a href="http://foter.com/re/643bf2">Foter.com</a> / <a href="http://flickr.com/commons/usage/">No known copyright restrictions</a></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
La
veo acostada, tranquila bajo aquellos árboles. Su lucha ya no
tiene causa y se prepara para su leve despedida. Como gran
señora que es, hace memoria de todas aquellas otras que como
ella pelearon contra este u otro tipo de desigualdad, aunque su
objetivo no era más que hacerlo desaparecer, como si de magia se
tratara. Gracias a ella puedo decir bien alto que no conozco la
palabra de la cual era abanderada. Consiguió su objetivo: aquello
que llamaban feminismo desapareció para todas nosotras.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-75100407708745375592018-02-23T11:00:00.000+01:002018-07-29T22:41:52.906+02:00Noches largas<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzMjFWfNSedRpb3MFxvd-T2mVroH_FA2v6zXOA5GHMSYkf5B_MVAqqOx6tKXHNXhsU82SvjjHFZQEIDInCkWVKrXXORVRrFyrf5MbZSlMXmv_SjaN98d9WIgUAsoiT9PKf4jerYm_44dAO/s1600/Noches-largas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Imagen difuminada de una calle de noche donde únicamente se pueden apreciar las diferentes luces." border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzMjFWfNSedRpb3MFxvd-T2mVroH_FA2v6zXOA5GHMSYkf5B_MVAqqOx6tKXHNXhsU82SvjjHFZQEIDInCkWVKrXXORVRrFyrf5MbZSlMXmv_SjaN98d9WIgUAsoiT9PKf4jerYm_44dAO/s400/Noches-largas.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="http://foter.com/re/d0ca1a">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Recuerdo
aquellas noches estrelladas en las que tú me mirabas. El toque de
queda marcaba nuestros encuentros. Cuando eso sucedía era
sorprendente la forma en que te escabullías de la policía y
me dejabas con ganas de más. La última noche que te vi únicamente
pude divisar tu alargada sombra, seguida por dos oficiales y varios
disparos ensordecedores que te bañaron en pétalos rojos. ¡Qué
pena que un juego de niños se volviera de adultos tan deprisa!</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-82304163258414032062018-02-14T19:17:00.000+01:002018-07-16T19:46:46.755+02:00¡Bienvenido al mundo!<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVsA4Jj1wY6EEQ3iCuI6X5Y-vWqY_qY4rjGwQUuFCafqn_CcGWVQC0VyS5E1y28Q3Z4OGCb_jX6feCfCxk3D9g1ynRvTKmjSTw8OdI9nAH1GIuB5JPFHNYM45bL-M6ZqiqPBzwAaHUDoEu/s1600/bienvenido-al-mundo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Esbozo de un cochecito" border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVsA4Jj1wY6EEQ3iCuI6X5Y-vWqY_qY4rjGwQUuFCafqn_CcGWVQC0VyS5E1y28Q3Z4OGCb_jX6feCfCxk3D9g1ynRvTKmjSTw8OdI9nAH1GIuB5JPFHNYM45bL-M6ZqiqPBzwAaHUDoEu/s320/bienvenido-al-mundo.jpg" title="" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="http://foter.com/re/7ffa96">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
No
quería entrar allí, me daba miedo el hecho de estar a oscuras, no
comprender lo que había a mi alrededor. Al final del túnel había
una pequeña luz, hacia ese punto mi mirada se dirigió.</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
—Adelante,
no tengas miedo. Estás a nada de conseguirlo <span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: normal;">—</span></span></span>voces
y más voces se acumulaban en mi cabeza. Los podía divisar, eran
personas conocidas para mi subconsciente. Debí cruzármelos alguna
vez. Vagamente los empiezo a recordar, pero no forman parte de mi
punto de mira. Doy un paso hacia adelante. No pasa nada, parece estar
todo bajo control. Me confío y doy otro más. ¿Qué me está
pasando? Una leve fuerza me empuja más allá de mi voluntad a
continuar hasta la extenuación. Nada parece indicar que vaya a
volver a ser como antes.
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Dos,
tres, cuatro pasos doy y más me acerco a esa luz que me atrae y
confunde. ¿Es posible volver atrás? La humedad se siente y no
parece que esto vaya a acabar bien. De golpe, oigo un repicar en mi
corazón, alguien tira de mí con todas sus fuerzas. Empiezo a
recobrar la conciencia, pero ¿dónde estoy?
</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-17253975895749897212018-01-23T22:25:00.001+01:002018-06-24T22:55:11.473+02:00Inmortal<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOrofCVyTVfKeVTRuZtPlrUSYrg00a5grDe9a3H9XPFx9j8aCaj68ty1EY-j732BKyUSwcRLNqQHPS60tvcAGqrp_hwhyphenhyphenxieJ7Yrj0TkN2dG7piPZaYMvo0j23JdYkjvNfEiZrjo_Zx7Nk/s1600/inmortal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Vista de una costa asiática con dos pequeños barcos pesqueros en la orilla." border="0" data-original-height="534" data-original-width="800" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOrofCVyTVfKeVTRuZtPlrUSYrg00a5grDe9a3H9XPFx9j8aCaj68ty1EY-j732BKyUSwcRLNqQHPS60tvcAGqrp_hwhyphenhyphenxieJ7Yrj0TkN2dG7piPZaYMvo0j23JdYkjvNfEiZrjo_Zx7Nk/s640/inmortal.jpg" title="" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="http://foter.com/re/745a75">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;">En
una pequeña aldea cercana a Santa María vivía Mirta. Allí su vida
era tranquila, no había mucho que hacer ahora que era época seca.
Ya todo se había hecho con anterioridad: sembrar, cuidar la tierra y
recoger los frutos de la cosecha. Ese año había sido muy
fructífero, tanto que su familia decidió vender una parte de ella.
Con ese dinero podían comprar pequeños caprichos que en épocas más
difíciles eran fáciles de desear, pero imposibles de complacer.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;">Lo
que más le gustaba a Mirta era sobre todo ayudar a su padre en la
pesca. Pasar horas con él en la pequeña barca que habían
construido con sus manos. Ese barco que tanto su madre como ella
ayudaron a pintar con decoraciones que llamaban a los buenos
espíritus y alejaban a los malos, a los indeseables y, en general, a
la mala suerte. Su familia siempre respetó el mar, aquel medio que
les daba de comer día sí y día también. </span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;">Por
desgracia un día de pesca su padre se encontraba mal y prefirió
descansar en casa y dejar que ella realizara esa ardua labor:</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
—<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;">Ten
cuidado cuando salgas a faenar. Ahí fuera hay peces muy grandes y
sabes que es peligroso subestimar los enemigos del mar<span style="font-family: "cambria" , serif;">.</span> </span></span><br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
—<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Claro
que sí, sabes que siempre tomo precauciones y que en cuanto </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">se
avecinan problemas</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
me retiro —</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Mirta
se sabía de memoria </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">ese
discurso</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">.
Hacía tiempo que </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">su</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
padre no gozaba de </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">buena
salud. Ella</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
ya sabía lo que tenía que hacer. De noche saldr</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">ía</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
con su barca y sus redes y se adentraría a un centenar de metros de
la costa. Allí lanzaría su enorme red y encendería la luz de su
linterna que atraería </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">los
peces—</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">.
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">¡Ya
sé todas esas cosas tatang! </span></span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Una
vez la barca </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">se
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">despegó
de la orill</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a,</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
se adentró en el inmenso espacio azul. Todo parecía ir bien, la luz
acercaba a los peces grandes y los pequeños, la red los dejaba
escapar. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background: transparent;">Mirta
pensaba en esos momentos </span></span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background: transparent;">de
trabajo</span></span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background: transparent;">
<<tatang se pondrá contento cuando vea todo lo que he
conseguido hoy>>.</span></span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
De repente, tuvo la impresión de que una sombra más grande de lo
normal se había acercado a contraluz. Miró a su alrededor, pero era
de noche y era difícil divisar lo que sucedía. Cogió la linterna </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">y
l</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
movió en todas direcciones para que </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">iluminara</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
a su</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
alrededor. Sabía que había algo, pero no sabía el qué. Su cara se
iba descomponiendo a ratos, la incertidumbre le metía el miedo en
el cuerpo. De golpe vio que se acercaba una sombra, que parecía ser
la de un tiburón. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Mirta
cogió su arpón con decisión. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">S</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">abía
que sólo tenía una oportunidad y que no debía malgastarla, así
que con fuerza deslizó el arma hacia el escualo. La fuer</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">z</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a
que impuso al artefacto lastimó su muñeca derecha, pero </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">con
gran sorpresa descubrió una mancha oscura que </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">alteraba</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
el agua del mar. </span></span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Tras
su increíble hazaña se </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">sentía</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
capaz de todo, tanto que parecía que la soberbia </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">se
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">había
apoderado de ella. Mirta </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"><span style="background: transparent;">llegó
a pensar <<ahora yo soy dios, yo decido quien vive y quien
muere>></span></span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">.
Eso no gust</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">ó</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
para nada a los dioses que desde allí arriba vigilaban sus
movimientos. Tenían entendido que era una chica modélica. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">N</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">o
comprendían qué es lo que podía haberle sucedido para tener esa
actitud tan altiva. Los dioses decidieron darle un escarmiento que
marcaría de por vida su destino y el de su descendencia. </span></span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Pensaron
que lo mejor era lanzarle un rayo desde allí arriba que le diera una
buena lección. El proyectil alcanzó su espalda y la chica empezó a
tornar los ojos. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">U</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">n
escalofrío de calor recorrió su organismo, pero no la mató. Solo
era un aviso, </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">q</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">uerían
hacerle entender que los actos de superioridad se pagan caros en </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">la
aldea</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">.
</span></span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">La
barca surcó a la deriva durante varios días hasta que finalmente
alcanzó las costas del pueblo de nuevo. Mirta estaba todavía en él
inconsciente. Los niños que jugaban en la orilla reconocieron la
embarcación. Sabían que </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">pertenecía
a la familia de la joven desaparecida que ya todos daban por muerta.
Varios hombres fueron en su busca y la llevaron en brazos hasta su
casa. Mirta temblaba esperando que alguien pudiera remediar el
maleficio que había sufrido. </span></span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">El
calvario duró un mes entero sin tregua. Sus padres sabían que
respondía a los estímulos que ellos le brindaban y que cada vez
estaba más cerca su recuperación. Los dioses decidieron que el
escarmiento había sido suficiente para la joven. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Uno
de ellos, Kaptan, se le apareció en sueños:</span></span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
—<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Mirta,
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">¡</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">despierta!
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Y</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a
no tienes nada que temer. </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Tu
sufrimiento ha acabado. Queríamos darte una lección. Los dioses
siempre serán dioses y si esto es así es gracias a vosotros.</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Ahora
puedes volver con los tuyos —sus palabras sonaron contundentes </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">pero
efectivas: Mirta despertó de su largo letargo, pero se percató que
el color de su piel había cambiado. Ya no era blanca y reluciente,
sino oscura de color atardecer. </span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "cambria" , serif;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">Parecía que el dios Kaptan </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">la
dejó marcada para siempre: tanto ella como su futura descendencia
tendrían este bello color p</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">r</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">a</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">
siempre. Es por eso que cuando alguno de sus tataranietos se
preguntaban por qué tenían esa tonalidad de piel se rememoraba esta
preciosa leyenda de la matriarca del clan inmortal.</span></span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-30520526324519344342018-01-18T17:00:00.000+01:002018-06-24T22:55:30.832+02:00Lejos, muy lejos<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTsFmqz_mMMIWP5c6NqWgEvhiwEnK96PzI9bAtzPhtPGotc0XxDCqLaMVSwtqBOWBxqUFX8y2eS09AXAwM0xf20AcLI1vXRClcF4ATbYXEl6mVyGZ79mKGbEmp7mJ7lLxEFF4n7K1K0Whu/s1600/el-cometa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Una niña juega con una cometa en la oscuridad a la luz de la luna cerca de un río." border="0" data-original-height="756" data-original-width="1024" height="295" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTsFmqz_mMMIWP5c6NqWgEvhiwEnK96PzI9bAtzPhtPGotc0XxDCqLaMVSwtqBOWBxqUFX8y2eS09AXAwM0xf20AcLI1vXRClcF4ATbYXEl6mVyGZ79mKGbEmp7mJ7lLxEFF4n7K1K0Whu/s400/el-cometa.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo by <a href="http://foter.com/author/eb4f1e">gusdiaz</a> on <a href="http://foter.com/re/95c133">Foter.com</a> / <a href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/2.0/">CC BY-NC-SA</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
La niña agarraba la borla bajo la atenta mirada de su padre.<br />
<br />
—¡Ahora! —con prisa se apresuraba a indicarle el momento en que debía lanzarla al vuelo, pero la cometa no conseguía despegar.<br />
<br />
—¡Ahora! —volvió a repetir unas cuatro veces más. Todo parecía ser en balde así que tendrían que dejarlo para otro día.<br />
<br />
Observaba con atención los movimientos de su hija cuando de pronto la cometa se convirtió en un astro fugaz que se le había escapado de las manos. Había cobrado vida y ahora subía y bajaba el extenso cielo azul hasta perderla de vista. El escenario oscureció y el objeto cobró luz poco a poco hasta alejarse en el infinito.Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-77163046255407823092018-01-14T15:21:00.001+01:002018-06-24T22:56:30.095+02:00Noche de tormenta<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtVTsAi2pb_AdEULxYVAFaxG6S0F48veH0Nn0a_HZxcvbeXANPEFVjf_sBxnpm7lIMw3TWvlLZzB5qIvJ1DhKKMgdKqraH-HCp_1UOAEC4yNakvp3Iny0vIYa5NLKmIH7EiFAg0XxcpBAY/s1600/noche-de-tormenta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Fotografía de una cama deshecha en una habitación con poca luz." border="0" data-original-height="497" data-original-width="800" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtVTsAi2pb_AdEULxYVAFaxG6S0F48veH0Nn0a_HZxcvbeXANPEFVjf_sBxnpm7lIMw3TWvlLZzB5qIvJ1DhKKMgdKqraH-HCp_1UOAEC4yNakvp3Iny0vIYa5NLKmIH7EiFAg0XxcpBAY/s640/noche-de-tormenta.jpg" title="" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo on <a href="http://foter.com/re/b90f85">Foter.com</a></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-weight: normal;">Las
represalias del </span>diablo<span style="font-weight: normal;">
parece que están surgiendo efecto. No es </span>justo<span style="font-weight: normal;">,
no soy capaz de </span>dormir <span style="font-weight: normal;">ni</span><b>
</b><span style="font-weight: normal;">cinco horas seguidas. Encima,
el tiempo </span><span style="font-weight: normal;">de</span><span style="font-weight: normal;">
hoy no acompaña. Noto que rozan en mi ventana gotas de agua que una
a una forman una especie de aguacero en mi pensamiento. ¿Cómo puedo
escapar de este embrujo? Música sin sentido </span><span style="font-weight: normal;">se
apodera de mi memoria en un intento de dulcificar lo que fui, pero
todo parece en vano en un mundo en el que tú y yo solo somos una
mera estadística.</span></div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-84796324163639775732017-12-25T13:02:00.000+01:002018-05-14T22:44:30.719+02:00Sangre morada<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVgeTV-KmDnxoJNo92d59nWgG2YYqj_8DzoGxLTzRP1oNlkJEX87jnLkA3oa-W3p-pi7pp-0a5GDAOj-ZrHzolsOsVN7Yd9eGI7lOSVRek3eMVuRWqYxfpJpsAxGyfafaMfe604D9lsDE/s1600/Sangre-morada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Reto 5 líneas de Adella Brac (Dic. 2017). En imagen una almohada en el suelo frente al aparador de una tienda." border="0" data-original-height="528" data-original-width="800" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVgeTV-KmDnxoJNo92d59nWgG2YYqj_8DzoGxLTzRP1oNlkJEX87jnLkA3oa-W3p-pi7pp-0a5GDAOj-ZrHzolsOsVN7Yd9eGI7lOSVRek3eMVuRWqYxfpJpsAxGyfafaMfe604D9lsDE/s400/Sangre-morada.jpg" title="" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Photo by <a href="http://foter.com/author/bb5195">M0rph3u</a> on <a href="http://foter.com/re/883ea5">Foter.com</a> / <a href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/">CC BY-NC-ND</a></td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="font-weight: normal; margin-bottom: 0cm;">
Su
morada no es más que un montón de cartón y una manta hecha
jirones. Lleno de esperanzas, al entrar a Europa contestó
que quería llegar a Suecia, pero a nadie le importó el tono
de voz con que lo decía. Corre por sus venas sangre real, de
un lugar que ya no existe y que no recogen los libros de historia.
Aquí, su corona de espinas espera una redención que no es
bienvenida.</div>
Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3897507854568689981.post-68482227245742117802017-12-24T14:46:00.005+01:002018-04-09T22:47:17.300+02:00¡Feliz Navidad y próspero Año Nuevo 2018!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPpEFfyvTOsd6_rNySaW6vW3bbnssIrNsGzkrCptpVLjrTQGAMatJapvh0Jtg0OlAzOxwnGeLsX0fgDTcDfyUF_vTyUysbjHcyKhirA1hAHZHUI3Sy-1wIiCXcSkaF03pDHM8-rqNCMD_L/s1600/A%25C3%25B1adir%25283%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="560" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPpEFfyvTOsd6_rNySaW6vW3bbnssIrNsGzkrCptpVLjrTQGAMatJapvh0Jtg0OlAzOxwnGeLsX0fgDTcDfyUF_vTyUysbjHcyKhirA1hAHZHUI3Sy-1wIiCXcSkaF03pDHM8-rqNCMD_L/s1600/A%25C3%25B1adir%25283%2529.png" /></a></div>
<br />Oyidiya Ojihttp://www.blogger.com/profile/16520192891845494568noreply@blogger.com0